Τετάρτη 4 Μαΐου 2011

Οταν τα κράτη επιβάλλουν τους νόμους τους...

U.S. gov't sues Deutsche Bank AG for $1 bln


Preet Bharara, the United States Attorney for the Southern District of New York, stands next to a chart during a news conference in New York, May 3, 2011. Bharara announced the U.S. government sued Deutsche Bank AG for more than $1 billion, accusing the German bank of defrauding it by repeatedly lying to obtain federal insurance guarantees on mortgage debt. According to the complaint, Deutsche Bank and its MortgageIT Inc unit misled the government into believing their mortgages qualified for federal insurance, knowing they could make "substantial profits" when the loans were later sold. (Xinhua/Reuters Photo)

πηγή : http://news.xinhuanet.com/english2010/photo/2011-05/04/c_13858887_3.htm


Για 1 ΔΙΣ μύνησε η εισαγγελεία της ΝΥ την Deutsche Bank AG
για ψευδή στοιχεία και οι δικοί μας ακούν για μίζες από Siemens ,Man ,J&J και αντί να καταγγείλουν τσακώνωνται ποιός θα πάρει περισσότερα...

Η τελευταία νανόχηνα (1998)


Η τελευταία νανόχηνα (1998) by tvxorissinora

Κυριακή 1 Μαΐου 2011

Περιμένω περιμένεις περιμένει Περιμένουμε


1 η Μάη 2010.
Πόσοι και πόσοι θα ήθελαν να κατεβούν και να φωνάξουν για τα μέτρα, τα ψέματα και την ανεργία.
Και πράγματι 100,000 κόσμος στην Αθήνα και όχι μόνο τρομάζουν ώς τα κόκαλα το καθεστώς της ελληνικής δημοκρατίας.
Και ενώ ακόμη ο κόσμος συνηδητοποιούσε την δύναμή του ο τρόμος του καθεστώτος μετατρέπεται άμεσα σε προβοκατώρικη επίθεση και φόνο 3 εργαζομένων και ενός αγέννητου παιδιού στην Μαρφίν.
Κατευθείαν σπάζεται η απεργία των ΜΜΕ ώστε να μεταφερθεί το μύνημα του τρόμου και του κατευνασμού ωστε να μήν ακολουθήσουν χειρότερα.
Πράγματι τα θύματα κάποιοι από εμάς σπαράζουν την καρδιά όλων μας και λουφάξαμε στην γωνία μας. Ηταν πρωτομαγιά του 2010 και για το μικρό διάστημα ενός με δύο μηνών που θα ακολουθούσαν τα ΜΜΕ θα μιλούσαν με σεβασμό και κατανόηση προς την κυβέρνηση ,τον λαό που βασανίζεται αδίκως, την αδικία του καπιταλιστικού συστήματος.
Θα έμπαιναν ακόμη στο λεξιλόγιο της καθημερινότητας των μεγαλοδημοσιογράφων λέξεις όπως ψυχραιμία, κατανόηση, υπομονή απευθυνόμενοι πάντα στον λαό...

Και εμείς...
ο λαός...
τρομαγμένος λουφάξαμε για να κάνουμε πάλι λίγο υπομονή και να σκύψουμε το κεφαλι να δούμε πού το πάνε...

1 η Μάη 2011
Ενα χρόνο μετά, τονίζαν σε όλα τα ΜΜΕ πόσο κακά είναι τα συνδικάτα και πόσο αποτυχημένα τα μοντελα κάθε -ισμού και πως πρέπει να βρεθούν ενδιάμεσες και όχι ακρέες λύσεις.
Όμως από τον φόβο τους μήν και στέρεψε η υπομονή μας ,βιαστήκαν να μας υπενθυμήσουν και τον φόνο των δικών μας ανθρώπων εργαζομένων στην Μαρφίν.
...Αλλά εμείς δέν είχαμε ξεχάσει ούτως ή άλλως.

Προσθέσαν λίγα κλισέ όπως ότι συνελλήφθησαν ύποπτοι στα κακα εξάρχεια...

Τονίσαν την ισχύ τους όπως ότι υπαρχουν από κάμερες τα πρόσωπα όλων (και φυσικά όσων είχαν πάρει μέρος στις απαιργείες) στα αρχεία και αναλύονται οι εικόνες...

Και φυσικά θριαμβολόγησαν κατόπιν... απεργίας για την μικρή συμμετοχή.

...Αλλά εμείς δέ τρομάξαμε γιατί απλά ακόμα πενθούμε και δέ ξεχάσαμε τίποτα.

Δέ κλέμε γιατί στερέψαν τα δάκρυα
Δέ φωνάζουμε γιατί ξέρουμε πως πιά δέν ακούτε
Δέ σπάμε γιατί δέν αφήνετε πιά έργα αλλα στάχτες...
Δέ ξεχάσαμε τα ψέματα που μας είπατε κοιτώντας μας στ μάτια
Και επειδή ακόμη δε τρώμε τις σάρκες μας δε σταματήσαμε να πεινάμε
Η ανεργία και η φτώχια που μας φέρνετε θα μας ατσαλώσει περισσότερο από ποτέ.


Αλλά ακόμη περιμένουμε την ώρα και τη στιγμή που θα ξαναρθεί

Δευτέρα 11 Απριλίου 2011

Κώστας Βαρναλης

Οἱ μοιραῖοι

Μὲς στὴν ὑπόγεια τὴν ταβέρνα,
μὲς σὲ καπνοὺς καὶ σὲ βρισιές,
(ἀπάνου ἐστρίγγλιζε ἡ λατέρνα)
ὅλη ἡ παρέα πίναμε ἐψές,
ἐψές, σὰν ὅλα τὰ βραδάκια,
νὰ πᾶνε κάτου τὰ φαρμάκια.

Σφιγγόταν ὁ ἕνας πλάι στὸν ἄλλο
καὶ κάπου ἐφτυοῦσε καταγῆς,
ὤ! πόσο βάσανο μεγάλο
τὸ βάσανο εἶναι τῆς ζωῆς!
Ὅσο κι ὁ νοῦς ἂν τυραννιέται
ἄσπρην ἡμέρα δὲ θυμιέται!

(Ἥλιε καὶ θάλασσα γαλάζα
καὶ βάθος τοῦ ἄσωτου οὐρανοῦ,
ὤ! τῆς αὐγῆς κροκάτη γάζα
γαρούφαλλα τοῦ δειλινοῦ,
λάμπετε-σβήνετε μακριά μας,
χωρὶς νὰ μπεῖτε στὴν καρδιά μας!)

Τοῦ ἑνοῦ ὁ πατέρας χρόνια δέκα
παράλυτος - ἴδιο στοιχειὸ
τοῦ ἄλλου κοντόμερη ἡ γυναῖκα
στὸ σπίτι λιώνει ἀπὸ χτικιό,
στὸ Παλαμήδι ὁ γυιὸς τοῦ Μάζη
κ᾿ ἡ κόρη τοῦ γιαβῆ στὸ Γκάζι.

-Φταίει τὸ ζαβὸ τὸ ριζικό μας!
-Φταίει ὁ θεὸς ποὺ μᾶς μισεῖ!
-Φταίει τὸ κεφάλι τὸ κακό μας!
-Φταίει πρώτ᾿ ἀπ᾿ ὅλα τὸ κρασί!
«Ποιὸς φταίει; Ποιὸς φταίει;... κανένα στόμα
δὲν τὅβρε καὶ δὲν τὄπε ἀκόμα.

Ἔτσι, στὴν σκοτεινὴ ταβέρνα
πίνουμε πάντα μας σκυφτοί,
σὰν τὰ σκουλήκια κάθε φτέρνα
ὅπου μᾶς εὕρει, μᾶς πατεῖ:
δειλοί, μοιραῖοι κι ἄβουλοι ἀντάμα!
προσμένουμε, ἴσως, κάποιο θάμα!

Τετάρτη 6 Απριλίου 2011

Σάββατο 2 Απριλίου 2011

Γιατί με απέλυσαν από το Σκάι 100,3 του Άρη Χατζηστεφάνου


To πρωί της 31ης Μαρτίου η διεύθυνση του Ρ/Σ ΣΚΑΪ 100.3 μου ανακοίνωσε την απόλυσή μου. Θεωρώ ότι πρόκειται για μια προσπάθεια πολιτικής φίμωσης καθώς οι πληροφορίες που παρουσίαζα στην εκπομπή δεν ταίριαζαν με τη φιλοκυβερνητική και φιλομνημονιακή γραμμή που επιχειρούσε να επιβάλλει η διεύθυνση.

Η προσπάθεια περιθωριοποίησης της εκπομπής μου ξεκίνησε πριν από χρόνια με τη διακοπή του τηλεοπτικού Infowar. Συνεχίστηκε με τη διακοπή των δεύτερων μεταδόσεων της ραδιοφωνικής εκπομπής αλλά και τις συνεχείς ακυρώσεις της μετάδοσης τις Κυριακές – θυμίζω ότι στα πρώτα χρόνια σε περίπτωση εκδηλώσεων και δράσεων του σταθμού η εκπομπή απλώς άλλαζε ώρα.

Αρκετά ακόμη περιστατικά έδειχναν ποιο ήταν το πραγματικό «ενδιαφέρον» του σταθμού για τη δημοσιογραφική μου δουλειά: Το βράδυ της επιδρομής στον Στόλο της Ελευθερίας, όταν επιχείρησα να επικοινωνήσω με το σταθμό για να μεταδώσω την έναρξη της επίθεσης από τον ισραηλινό στόλο, ο σταθμός αρνήθηκε να με βγάλει στον αέρα για περίπου μία ώρα ώστε να μη διακοπεί η αναμετάδοση… ενός αγώνα μπάσκετ.

Πολιτικά χαρακτηριστικά όμως είχε και η στοχοποίησή μου για το γεγονός ότι αρνήθηκα να υπογράψω την παράνομη ατομική σύμβαση εργασίας με μείωση αποδοχών κατά 10%. Οι εργαζόμενοι που αρνηθήκαμε να υπογράψουμε, ακολουθώντας και την προτροπή της ΕΣΗΕΑ, γνωρίζαμε ότι αργά ή γρήγορα θα ερχόταν η ώρα των εκδικητικών απολύσεων. Η απόφασή μας δεν αφορούσε τις οικονομικές μας αποδοχές αλλά την καταστρατήγηση των συλλογικών συμβάσεων.

Δεν είναι τυχαίο ότι και οι δύο απολύσεις στο ραδιόφωνο αφορούν εργαζόμενους που δεν είχαν υπογράψει την παράνομη σύμβαση. Παρά το γεγονός βέβαια ότι η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση δέχθηκαν τότε τις ατομικές συμβάσεις, ο ιδιοκτήτης του σταθμού αθέτησε την προσωπική του υπόσχεση και συνεχίζει τις μαζικές απολύσεις.

Τις τελευταίες ώρες ο σταθμός επιχειρεί να με παρουσιάσει ως «οικονομικό βάρος» παρά το γεγονός ότι οι αποδοχές μου για το ραδιόφωνο παραμένουν στάσιμες από το 2006 και κυμαίνονταν στο επίπεδο της συλλογικής σύμβασης. Θυμίζω επίσης ότι σχεδόν το σύνολο των αποστολών που πραγματοποιούσα στο εξωτερικό για τις ανάγκες της εκπομπής γίνονταν με δικά μου έξοδα και εξοπλισμό και πως στο παρελθόν μού ανατέθηκε για ένα χρόνο η επιμέλεια όλων των εκπομπών για τα 20 χρόνια του ΣΚΑΪ χωρίς αμοιβή.

Για όλους αυτούς τους λόγους αρνούμαι να αποδεχτώ την παράνομη, εκδικητική και πολιτικά υποκινούμενη απόλυσή μου.

Η προσπάθεια πολιτικής φίμωσης της εκπομπής μου δεν θα περάσει. Οι συνάδελφοι με τη στήριξη και της ΕΣΗΕΑ προχωρούν σε απεργιακές κινητοποιήσεις απέναντι στις παράνομες και καταχρηστικές απολύσεις αλλά και το κλίμα φόβου που επιχειρεί να επιβάλλει η διεύθυνση του σταθμού.

Οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους ακροατές του σταθμού και στους συναδέλφους που βρέθηκαν με συγκινητικό τρόπο στο πλευρό μου από την πρώτη στιγμή. Σε αυτούς οφείλω και την πορεία μου στο χώρο της δημοσιογραφίας από την πρώτη ημέρα που συνεργάστηκα με το ραδιόφωνο του ΣΚΑΙ το 1996.

Με αξιοπρέπεια

Αρης Χατζηστεφάνου

Δημοσιογράφος