ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΒΙΑ

ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΒΙΑ
ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΒΙΑ
ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΒΙΑ

Η Εξέγερση του Κιλελέρ

Αιματηρά επεισόδια, που συνέβησαν στις 6 Μαρτίου 1910 και εντάσσονται στη μακρά ιστορία του αγροτικού ζητήματος στη Θεσσαλία. Παρότι έλαβαν χώρα κατά κύριο λόγο στην Λάρισα, πήραν το όνομά τους από το χωριό Κιλελέρ (σήμερα Κυψέλη), από το οποίο δόθηκε το έναυσμα. Η επέτειος αυτή τιμάται κάθε χρόνο και αποτελεί την κορυφαία εκδήλωση της ελληνικής αγροτιάς, που έχει την ευκαιρία να προβάλει τα αιτήματά της.

Το αγροτικό ζήτημα στη Θεσσαλία εμφανίζεται οξυμένο από την επαύριο της ένταξης της περιοχής στην ελληνική επικράτεια το 1881. Οι κολίγοι υπήρξαν οι χαμένοι της ενσωμάτωσης και οι τσιφλικάδες οι μεγάλοι κερδισμένοι. Το λάθος των κυβερνήσεων εκείνης της εποχής ήταν ότι εφάρμοσαν το βυζαντινορωμαϊκό δίκαιο, που ίσχυε στην Παλαιά Ελλάδα, παραγνωρίζοντας τα δικαιώματα των κολίγων, βάσει του οθωμανικού δικαίου.

Επί Τουρκοκρατίας, οι τσιφλικάδες είχαν μόνο το δικαίωμα εισπράξεως των προσόδων επί των μεγάλων εκτάσεων που κατείχαν, ενώ οι κολίγοι είχαν πατροπαράδοτα δικαιώματα επί των κοινόχρηστων χώρων του τσιφλικιού (επί της γης, των οικιών, των δασών και των βοσκοτόπων). Με τη νέα κατάσταση, οι έλληνες πλέον τσιφλικάδες, που διαδέχθηκαν τους οθωμανούς, είχαν δικαιώματα απόλυτης κυριότητας σε όλη την ιδιοκτησία τους, ενώ οι κολίγοι είχαν περιπέσει σε καθεστώς δουλοπαροίκου.

Οι κολίγοι διεκδίκησαν μαχητικά την επαναφορά των πραγμάτων στο προηγούμενο καθεστώς, ενώ έθεταν και θέμα απαλλοτριώσεων. Ο εκσυγχρονιστής Χαρίλαος Τρικούπης, που κυριαρχούσε στην πολιτική σκηνή, ήταν αντίθετος με τη διανομή της γης στους κολίγους, γιατί δεν ήθελε να χάσει τους ξένους επενδυτές και την εισροή νέων κεφαλαίων στην Ελλάδα.

Η κατάσταση άλλαξε δραματικά στην αυγή του 20ου αιώνα, με την ίδρυση των πρώτων αγροτικών συλλόγων σε Λάρισα, Καρδίτσα και Τρίκαλα. Με τη βοήθεια φωτισμένων αστών της εποχής, οι κολίγοι υιοθέτησαν σύγχρονες μορφές πάλης (μαζικές κινητοποιήσεις, συλλαλητήρια στις μεγάλες πόλεις, ψηφίσματα σε Κυβέρνηση, Βουλή και Βασιλιά κ.ά.). Η δολοφονία του Μαρίνου Αντύπα από όργανο των τσιφλικάδων το 1907 χαλύβδωσε το αγωνιστικό τους φρόνημα.

Στις αρχές του 1910, κύριο αίτημα των κολίγων ήταν η απαλλοτρίωση της γης και η διανομή των τσιφλικιών στους καλλιεργητές της, πάνω στη βάση της μικρής οικογενειακής ιδιοκτησίας. Η χώρα βρισκόταν υπό τον αστερισμό του Στρατιωτικού Συνδέσμου και πρωθυπουργός ήταν ο «υπηρεσιακός» Στέφανος Δραγούμης.

Οι κολίγοι είχαν προγραμματίσει το Σάββατο 6 Μαρτίου πανθεσσαλικό συλλαλητήριο στη Λάρισα, με αφορμή τη συζήτηση του αγροτικού νομοσχεδίου στη Βουλή. Από νωρίς το πρωί άρχισαν να συρρέουν στην πόλη διαδηλωτές από τα γύρω χωριά. Στο σιδηροδρομικό σταθμό του Κιλελέρ, κάπου 200 χωρικοί θέλησαν να επιβιβασθούν σε τρένο χωρίς να πληρώσουν εισιτήριο. Ο διευθυντής των Θεσσαλικών Σιδηροδρόμων, Πολίτης, που επέβαινε στο τρένο, τους το αρνήθηκε. Οι χωρικοί οργίστηκαν κι άρχισαν να λιθοβολούν το συρμό, σπάζοντας τα τζάμια των βαγονιών.

Το τρένο απομακρύνθηκε, αλλά σε απόσταση ενός χιλιομέτρου επαναλαμβάνονται οι ίδιες σκηνές από ομάδα 800 χωρικών. Οι άνδρες της στρατιωτικής δύναμης που ευρίσκοντο εντός του τρένου και μετέβαιναν στη Λάρισα για το συλλαλητήριο, διατάχθηκαν από τον επικεφαλής τους να πυροβολήσουν στον αέρα για εκφοβισμό. Οι χωρικοί εξαγριώνονται και τους επιτίθενται με πέτρες και ξύλα. Οι στρατιώτες ξαναπυροβολούν, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν δύο ή κατ' άλλους τέσσερις χωρικοί και να τραυματισθούν πολλοί. Ανάλογα επεισόδια έγιναν και στο χωριό Τσουλάρ (σήμερα Μελία), με δύο νεκρούς χωρικούς και 15 τραυματίες.

Οι συμπλοκές μεταξύ άοπλων διαδηλωτών και δυνάμεων καταστολής επεκτάθηκαν και στη Λάρισα, όταν οι αγρότες πληροφορήθηκαν τα αιματηρά επεισόδια στο Κιλελέρ και το Τσουλάρ. Δύο κολίγοι έπεσαν νεκροί, όταν το ιππικό ανέλαβε δράση. Το συλλαλητήριο έγινε, τελικά, με ειρηνικό τρόπο στις 3 το μεσημέρι στην Πλατεία της Θέμιδος. Ο φοιτητής Γεώργιος Σχοινάς διάβασε το ψήφισμα της συγκέντρωσης, που απεστάλη στη Βουλή και την Κυβέρνηση. Οι αγρότες ζητούσαν άμεση ψήφιση του νομοσχεδίου για την απαλλοτρίωση των τσιφλικιών, ενώ εξέφρασαν τη βαθιά λύπη και οδύνη τους «για την άδικον επίθεσιν κατά του φιλήσυχου και νομοταγούς λαού, ής θύματα υπήρξαν άοπλοι και αθώοι λευκοί σκλάβοι της Θεσσαλίας».

Για τις ταραχές στο Κιλελέρ, στο Τσουλάρ και τη Λάρισα, πολλά άτομα συνελήφθησαν και προφυλακίστηκαν. Αρκετοί αγρότες αθωώθηκαν στη συνέχεια με βουλεύματα, ενώ συνολικά 62 διαδηλωτές παραπέμφθηκαν σε δίκη. Αθωώθηκαν όλοι στις 23 Ιουνίου 1910, σε μια προσπάθεια εκτόνωσης της κατάστασης.

Η εξέγερση του Κιλελέρ ξεσήκωσε κύμα συμπάθειας σε όλη τη χώρα, ενώ αυξήθηκε η κοινωνική πίεση για την επίλυση του αγροτικού ζητήματος. Η πολιτική εξουσία δεν μπορούσε άλλο να κλείνει τα μάτια. Το πρώτο δειλό βήμα για τη λύση του προβλήματος έγινε το 1911 από τον Ελευθέριο Βενιζέλο, που διαδέχθηκε τον Στέφανο Δραγούμη στην πρωθυπουργία. Πάρθηκαν ορισμένα νομοθετικά μέτρα υπέρ των κολίγων, αλλά απαλλοτριώσεις δεν έγιναν κι ένας λόγος ήταν οι πόλεμοι που ακολούθησαν. Μόνο μετά το 1923, όταν το πρόβλημα της αποκατάστασης των προσφύγων έλαβε εκρηκτικές διαστάσεις, άρχισαν από την κυβέρνηση Νικολάου Πλαστήρα απαλλοτριώσεις τσιφλικιών σε μεγάλη κλίμακα.

Μέσα ο Μάριος, έξω ο Μπάμπης. Του Σ.Κουλογλου

Μάλλον θα έχετε ακούσει για την υπόθεση του Μπάμπη. Είναι ένας υπάλληλος της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Έργων που εκμεταλλευόταν μια από τις βρόμικες συνήθειες του έθνους των νεόπλουτων: πολλοί οδηγοί πετούν μόλις περάσουν τα διόδια την απόδειξη, προφανώς για να διατηρήσουν καθαρή την Καγιέν, που τώρα θα τους την πάρουν πίσω γιατί δεν θα 'χουν να πληρώσουν τη δόση.

Το θέαμα στα διόδια και της Αττικής Οδού είναι χαρακτηριστικό για τον πολιτισμό της χώρας, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας: ο Μπάμπης ταξίδευε μια φορά τον μήνα σε επαρχιακά διόδια και μάζευε τα χαρτάκια, τα οποία μοιραζόταν με το αζημίωτο με καμιά δεκαριά ακόμη συναδέλφους του, οι οποίοι στη συνέχεια τα εμφάνιζαν ως αποδείξεις για υπηρεσία εκτός έδρας, εισπράττοντας έξοδα μετακίνησης και έξτρα αποδοχές. Στο κόλπο συμμετείχαν ταξιδιωτικά γραφεία και ξενοδοχεία, τα οποία εξέδιδαν εικονικά τιμολόγια για ταξίδια, διανυκτερεύσεις κ.λπ.

Τα καλά νέα είναι ότι το κύκλωμα εξαρθρώθηκε. Τα κακά ότι τα μέλη του κυκλοφορούν ακόμη ελεύθερα. Ίσως μάλιστα να παραμείνουν ελεύθερα, για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι ότι στην Ελλάδα έχει επικρατήσει ένα πρωτοφανές καθεστώς ατιμωρησίας, που ίσως δεν υπάρχει σε καμία άλλη χώρα του κόσμου. Ο δεύτερος είναι ότι στην εξουσία βρίσκεται μια κυβέρνηση που δυσκολεύεται να καταλάβει ότι αν δεν στείλει κάποιους στη φυλακή, το φθινόπωρο θα την πάρουν με τις πέτρες.

Για κανένα από τα μεγάλα σκάνδαλα που συγκλόνισαν τη χώρα την τελευταία δεκαετία δεν βρίσκεται άνθρωπος στη φυλακή. Καταδικασμένοι σε βαριές ποινές, αφήνονται ελεύθεροι με βάση νομικά τερτίπια, καταλαμβάνοντας μάλιστα και θέσεις στην «κοινωνία», όπως πρόεδροι ποδοσφαιρικών ομάδων. Ο επονομαζόμενος «δικαστής με τη μεζούρα» (μετρούσε τις Ουκρανές) που είχε καταδικαστεί για το παραδικαστικό κύκλωμα αφέθηκε ελεύθερος το καλοκαίρι από το Συμβούλιο Εφετών μετά από μια απλή γνωμάτευση παθολόγου ότι είχε πρόβλημα με το μάτι του.

Στην κυβέρνηση τώρα, οι νέοι υπουργοί, διοικητές κ.λπ. έχουν ανακαλύψει απίστευτα σκάνδαλα με το που ανέλαβαν την εξουσία. Για ανεξήγητους λόγους δεν έχουν στείλει τους φακέλους στον εισαγγελέα, κάτι που, εκτός των άλλων, συνιστά και παράβαση του νόμου. Εν τω μεταξύ, σχεδόν καθημερινά οι στήλες των εφημερίδων είναι γεμάτες με νέες υποθέσεις. Ο πρόεδρος του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, π.χ., αγόρασε το καλοκαίρι του 2009 ασφάλιστρα κινδύνου για να ασφαλίσει τα ομόλογα Ελληνικού Δημοσίου που είχε αγοράσει το Ταμιευτήριο!

Στοιχημάτιζε, δηλαδή, όπως οι κερδοσκόποι που καταγγέλλει συνεχώς ο πρωθυπουργός, ότι η χώρα θα καταρρεύσει, και μάλιστα διατηρώντας το 12,5% από τα ομόλογα για την παγκόσμια κερδοσκοπία εναντίον της Ελλάδας εκείνη τη στιγμή. Η ίδια η αγορά ομολόγων δεν είναι παράνομη, αλλά ο κύριος πρόεδρος είχε προφανώς εσωτερική πληροφόρηση ότι η ελληνική οικονομία πήγαινε κατά διαόλου και τη χρησιμοποίησε. Αν είχε κάνει κάτι τέτοιο στην Αμερική, θα έβλεπε τώρα το Μανχάταν από τις φυλακές του Μπρονξ.

Την ώρα που συμβαίνουν όλα αυτά, οδηγήθηκε στη φυλακή την προηγούμενη εβδομάδα ο Μάριος Ζ., ένας νεαρός που συνελήφθη σε επεισόδια την ημέρα της γενικής απεργίας. Μόνο ένας αστυνομικός κατέθεσε ότι έριξε μολότοφ και φορούσε κουκούλα, αλλά τα στοιχεία που προέκυψαν λένε μια διαφορετική ιστορία. Από τις φωτογραφίες φαίνεται καθαρά ότι δεν φορούσε κουκούλα, στο σημείο που τον συλλάβανε δεν είχε πέσει μολότοφ και στο σακίδιό του, που δεν μύριζε βενζίνη, υπήρχαν μόνο ένα σαμπουάν και είδη μπάνιου.

Όλα δείχνουν ότι ο Μάριος Ζ. κατηγορείται και προφυλακίστηκε άδικα . Ακόμη όμως και σοβαρά στοιχεία να υπήρχαν σε βάρος του, θα έπρεπε να αφεθεί ελεύθερος μέχρι να κριθεί από τη Δικαιοσύνη. Η κατοχή σαμπουάν( ή ακόμη και βόμβας μολότωφ) δεν είναι βαρύτερο έγκλημα από την καταλήστευση του κράτους. Δεν είναι δυνατόν να προφυλακίζεται ένας νεαρός που αρνείται την ενοχή του και να κυκλοφορούν ελεύθερα όλα τα λαμόγια που ρήμαξαν τη χώρα.

http://tvxs.gr/node/55280

simera to giortazo-stavento

Η απάντηση των MONTY PYTHON στο filesharring των δικών τους βίντεο μέσω youtube

"For 3 years you YouTubers have been ripping us off, taking tens of thousands of our videos and putting them on YouTube. Now the tables are turned. It's time for us to take matters into our own hands. We know who you are, we know where you live and we could come after you in ways too horrible to tell. But being the extraordinarily nice chaps we are, we've figured a better way to get our own back: We've launched our own Monty Python channel on YouTube. No more of those crap quality videos you've been posting. We're giving you the real thing - HQ videos delivered straight from our vault. What's more, we're taking our most viewed clips and uploading brand new HQ versions. And what's even more, we're letting you see absolutely everything for free. So there! But we want something in return. None of your driveling, mindless comments. Instead, we want you to click on the links, buy our movies & TV shows and soften our pain and disgust at being ripped off all these years. "

Η επιστροφή της θανατικής ποινής Εξάσφαιρα σε πλάτες

Μέσα σ’ ένα μήνα η ΕΛΑΣ φορτώθηκε με δύο ακόμα θανατηφόρους πυροβολισμούς και μάλιστα πισώπλατους. Την πρώτη φορά σε προσχεδιασμένη αστυνομική επιχείρηση, ενώ τη δεύτερη σε μια απλή εξακρίβωση που εξελίχτηκε σε «συμβάν». Η κοινή λογική λέει ότι, όταν κάποιος βλέπει την πλάτη ενός κακοποιού, δεν κινδυνεύει άμεσα. Κι όμως: φωνάζοντας ο αστυνομικός ότι «έτρωγε τον πούστη», άδειασε το όπλο του στην πλάτη ενός περαστικού. Ήταν στη λάθος θέση τη λάθος στιγμή, σχολίασαν οι επαΐοντες. Πάλι καλά που δεν είπαν ότι ήταν γραφτό του! Κι όμως ο νεαρός δεν ήταν οπλισμένος, δεν πυροβολούσε κι επομένως (για τον αστυνομικό) το πολύ πολύ να ήταν συνεργός. Γιατί λοιπόν τόση μανία να τον «καθαρίσει» και μάλιστα πισώπλατα, μ' εκείνη την ανατριχιαστική ικανοποίηση στη φωνή του την ώρα πού «τον έφαγε»; Ο νεκρός -ως συνήθως- στην αρχή ήταν Αλβανός, μετά απέκτησε πρόσωπο κι έγινε Βορειοηπειρώτης, πατέρας ενός ανήλικου, για να χαθεί τέλος στη συλλογική εικόνα των ΜΜΕ.

Αμέσως μετά είχαμε τον δεύτερο -πάλι πισώπλατο- σκοτωμό ενός άλλου «Αλβανού» κακοποιού, σύμφωνα με τις πρώτες δημοσιογραφικές αφηγήσεις. Ο αστυνομικός είδε ύποπτες κινήσεις σε ένα αυτοκίνητο και θέλησε να κάνει έλεγχο. Μόλις άναψε το "φάρο" του περιπολικού, οι δράστες πήγαν να το σκάσουν ενώ ο ένας -το θύμα- πυροβόλησε και προσπάθησε να διαφύγει τρέχοντας. Ο αστυνομικός ανταπέδωσε τους πυροβολισμούς και μια από τις πολλές σφαίρες βρήκε την πλάτη του «Αλβανού». Ο «Αλβανός» πολύ αργότερα απέκτησε πρόσωπο, αυτή τη φορά το πρόσωπο του επικίνδυνου τρομοκράτη. Αυτόματα, τα αστυνομικά πυρά καθαγιάστηκαν από τα ΜΜΕ που προσπάθησαν να αναβιώσουν το «έπος» του 2002. Το ότι το όπλο του νεκρού δεν είχε χρησιμοποιηθεί ποτέ ξανά και το ότι τίποτα δεν βρέθηκε που να τον συνδέει με κάποια εγκληματική πράξη αποδόθηκε αποκλειστικά στα προσεκτικά μέτρα που έπαιρνε ο ίδιος.

Θεωρητικά δεν έχει και καμιά σημασία, ακόμα κι αν ο νεκρός ήταν ο λήσταρχος Νταβέλης. Οι κακοποιοί δρουν εκτός νόμου και κανείς φυσικά δεν έχει την απαίτηση να φερθούν «σωστά». Ο αστυνομικός, όμως, βρίσκεται σε μια υπηρεσία που από τη φύση της έρχεται πολύ συχνά αντιμέτωπη με το έγκλημα, άσχετα αν αποδεικνύεται στην πράξη ότι μάλλον έρχεται συχνότερα αντιμέτωπη με διαδηλωτές.

Το ότι οι αστυνομικοί σήμερα βρίσκονται σε κατάσταση να αδειάζουν μεμιάς και χωρίς συνέπειες τα όπλα τους στους υπόπτους, θα έπρεπε να είναι ένα σοβαρό ζήτημα για όλους και κυρίως για την ηγεσία τους. Όταν οι καθημερινές τηλε-ώρες αναλώνονται αποκλειστικά στη «φοβερή» αύξηση της εγκληματικότητας, στην «παρανομία» των μεταναστών, στην «ανικανότητα» της αστυνομίας, τότε το μονοπάτι του θανάσιμου τραυματισμού ακόμα κι ενός ασήμαντου ύποπτου είναι προκαθορισμένο. Αυτόματα, όμως, ο κάθε παράνομος θα φροντίζει πλέον να «ανταποδίδει τα ίσα», γνωρίζοντας ότι δεν θα κινδυνεύει απλά να συλληφθεί αλλά να δολοφονηθεί. Κι όσο δεν υπάρχουν συνέπειες για όποιον εκπρόσωπο της «τάξης» αβασάνιστα αδειάζει το όπλο του στο «ψαχνό», τόσο θα πολλαπλασιάζονται τα θύματα και των δύο πλευρών.

(Ελευθεροτυπία, 20/3/2010)

Smirnoff: Purified ή αλλιως τα σκουπίδια στη πόρτα σας

Max Keiser on Greek Economic Crisis by Helen Skopis of Athens International Radio 104.4 FM

The Black Hole

Διαδήλωση ΠΕΜΠΤΗ 04-03-10